پروتکل اطلاعات مسیر یابی(Routing Information Protocol) با نماد اختصاری RIPیکی از قدیمی ترین پروتکل‌های مسیر یابی بردار فاصله (Distance-Vector Routing Protocol) در شبکه‌های رایانه‌ای می‌باشد.پروتکل RIP اطلاعات قابل دسترسی را با نزدیکترین همسایه‌های خود مبادله می‌کند .
عملکرد
هر مسیریاب یا روتر هر ۳۰ ثانیه کل محتویات جدول مسیریابی خود را به عنوان اینترفیس‌های RIP برای استفاده مسیریابهای دیگر در شبکه می‌فرستد. زمانیکه چنین اعلانی دریافت می‌شود تمام مسیریاب‌ها تخصیصی را درجدول مسیریابی خود قرار داده و ارسال مجدد را شروع می‌کنند. این فرایند تضمین می‌کند که تمامی شبکه‌های متصل به هر مسیریاب سرانجام به همه مسیریاب‌ها شناسانده می‌شوند.
اگر یک مسیریاب در مدت زمان ۱۸۰ ثانیه از مسیریاب دیگری مجدد تغییرات محتویات مسیریابی را دریافت نکند روتر به این نتیجه خواهد رسید که تمامی اطلاعاتی که دریافت کرده است غیرمعتبر است و از آنها استفاده نمی‌کند. در نهایت اگر تا مدت زمان ۲۴۰ ثانیه اطلاعات محتویات مسیریاب را دریافت نکند تمامی اطلاعات مسیریابی که از آن روتر دریافت کرده است را پاک می‌کند.
هر مسیر یک صفت ویژه بنام متریک (Metric) دارد که فاصله از مقصد را مشخص می‌کند. زمانی که یک مسیریاب یک اعلان دریافت می‌کند، صفت ویژه متریک را افزایش می‌دهد. این ویژگی باعث می‌شود که مسیرها از نظر متریک با هم متفاوت شوند و مسیریاب‌ها بتوانند مسیر کوتاه‌تر را تشخیص دهند. حداکثر تعداد متریک می‌تواند عدد ۱۵ باشد و عددی بالاتر از ۱۵ به منزله غیرقابل دسترس بودن است. ریپ می‌تواند تا ۶ مسیر را که دارای متریک برابر باشد به عنوان لود بالانس (Load Balance) و فیل اور (Fail Over) یکدیگر قرار دهد. ریپ از پروتکل قرارداد داده‌نگار کاربر(UDP) به عنوان پروتکل حمل و نقل خود و از پورت پیشفرض ۵۲۰ استفاده می‌نماید.
الگو ریتم مسیر یابی
ریپ برای محاسبه مسیر از الگوریتم بلمند–فرود(Bellman-Ford) که یک الگو ریتم برای محاسبه کوتاه ترین مسیر است استفاده می‌کند.
نسخه‌ها
این پروتکل درای سه نسخه ۱ و ۲ و RIPng می‌باشد که عبارتند از:
RIP نسخه ۱ در سال ۱۹۸۸ عرضه شد و تنها می‌تواند از کلاس‌های پیشفرض IP استفاده کند. (Classful) این نسخه برای به روز کردن جداول خود جدول خود را بین مسیریابهای دیگر پخش (Broadcast) می‌کند و همچنین در آن برای به روز کردن جداول احراز هویت انجام نمی‌گیرد که این موضوع آن را نسبت به حملات مختلف آسیب پذیر می‌سازد.
با توجه به کمبودهای RIP نسخه ۱، RIP نسخه ۲ در سال ۱۹۹۸ آماده استفاده شد. در این نسخه بسیاری از کاستی‌های نسخه اول برطرف شده است. همچنین میتوان از زیر شبکه‌های (Subnet) غیر پیشفرض استفاده نمود (Classless)، برای آن فاکتور احراز هویت بکار برد و همچنین آن را با الگو ریتم ام‌دی۵ رمز نگاری کرد.
ویژگی دیگر این نسخه نسبت به نسخه قبل این است که جداول خود را هم بصورت پخش(Broadcast)و هم بصورت چند بخشی(Multicast) در رنج آی پی ۲۲۴٫۰٫۰٫۹ ارسال نماید. دو ویژگی احراز هویت و ارتباط Multicast در این نسخه باعث ایمنی نسبی آن نسبت به نسخه قبلی گشته است.
